De schaal van onomkeerbaarheid
Laptopbanen (kenniswerk) draaien om goede beslissingen nemen. We vergaderen, e-mailen en bespreken ons suf, zodat we goede keuzes maken. Gaan we links of rechts? Hoe pakken we dat aan? Moet dit vierkantje roze of lila worden? Iedereen mag hun zegje doen, zelfs collega’s die er geen verstand van hebben. Alle argumenten worden meegewogen, zelfs als dat ongefundeerde meningen zijn. En tot slot moet je goedkeuring vragen van de financiële afdeling en de manager die er vandaag niet bij kon zijn. Na al het ingewonnen advies kom je uit op het plan wat je al had. Het was namelijk jouw voorstel, waar je goed over had nagedacht. Het budget wat nodig is voor jouw voorstel wordt al overschreden door de hoeveel loonkosten die zijn uitgegeven aan urenlang overleg. Doodvermoeiend.
We verspillen te veel tijd aan dingen die makkelijk terug te draaien zijn. Iedereen doet hun plasje over een keuze die je zonder grote gevolgen kunt corrigeren. Je moet alles in drievoud aanvragen alsof je op het punt staat een raket naar de maan te sturen. In ons werk zijn maar heel weinig beslissingen onomkeerbaar. Neem een geïnformeerde beslissing en stuur achteraf bij. Dat zou ons zo veel tijd (geld) opleveren en frustratie besparen.
Of iets in PDF of .jpeg format moet, vraagt niet om een vergadering. Of je besluit om 10.000 euro uit te geven aan een reclamespotje wel. Als je goed oplet gaan meetings vaak over futiliteiten en daar moeten we mee stoppen. Daarom heb ik de schaal van onomkeerbaarheid gemaakt, wat gebaseerd is op de ideeën van Tim Ferriss.
Het is heel simpel: de onomkeerbaarheid (en gevolgen) van de beslissingen (op een schaal van 1-5) bepaalt de hoeveelheid tijd, denkkracht, goedkeuring en zorgvuldigheid we besteden aan het besluit.
Voordat je gaat urenlang gaat vergaderen vraag je jezelf af: hoe onomkeerbaar is deze beslissing? Hoe makkelijk is dit besluit terug te draaien? Hoe scoort dit besluit op schaal van onomkeerbaarheid?
Ik heb ‘m nu even voor je ingevuld. Het leukste is om met je team een schaal te maken, met bijbehorende acties. Je zult zien dat je sneller beslissingen kunt nemen, wat voor tempo zorgt. Dan blijft er meer tijd over om na te denken over lastige thema’s in plaats van kissebissen of iets op a4 of a5 formaat moet.
Groetjes,
Roland
In het nieuws 🗞️
Boek-update: de eerste schetsen van het binnenwerk zijn binnen. Ineens zie je hoe de tekst uit m’n kale bestandje eruit ziet als boek. Ik ben zo blij dat ik dit niet alleen hoef te doen. De mensen van POM.press weten dondersgoed wat werkt en waar je op moet letten. Bijvoorbeeld dat het handig is wanneer een boek door de brievenbus past en wat dit betekent voor het aantal bladzijdes. Had ik even niet aan gedacht. Het boek komt eind mei en ik kan niet wachten. Pre-orders komen eraan.
Corporate Erin doet managers bij grote bedrijven na op TikTok en Insta en het is nogal herkenbaar. Zowel wat ze zegt (vrijwel niets) en hoe ze het zegt (met veel corporate lingo) werkt op mijn lachspieren. Haar functietitel: Manager for the Managerial Logistics of Management at McManagement. Dan weet je het wel.
Nvidia CEO Jensen Huang gaf een praatje voor studenten van Stanford. Ik kwam deze snippet tegen op X, waarin hij praat over weerbaarheid. Hij stelt dat de enige manier om weerbaar te worden is door te lijden. Pijn en teleurstelling bouwt aan je karakter. Greatness doesn’t come from intelligence, it comes from character, vult hij aan. Dus wenst hij de studenten met een knipoog veel pijn en lijden toe.
The happy worker - or how bullshit took over the workplace is een goeie docu die de grote vragen van het werkende leven stelt en probeert te beantwoorden. Want hoe kan het dat we een werkomgeving hebben gecreëerd waar miljoenen mensen mentaal ziek van worden? Waar worden we nou echt gelukkig van in het werkend leven? Hoe ziet dat er van dag tot dag uit?