Employer branding: een kijkje in de keuken
In mijn tijd bij Blendle schreven we een achter-de-schermen-nieuwsbrief. Ik vond hier en hier nog twee edities uit 2016 en 2017, geschreven door Thijmen en Sjamilla. Interviews, updates over nieuwe projecten of een terugblik op het Blendle-weekend: alles mocht en kon. Iedere nieuwsbrief sloot af met vacatures, wat uiteindelijk het doel was. Dankzij alle collega’s die zich lieten lenen voor interviews of rubriekjes was het een succes. Over tijd haalden we hier veel goede sollicitaties uit.
Daar ontdekte ik wat employer branding eigenlijk is: een kijkje in de keuken. Een venster, waar mensen door naar binnen kunnen kijken. Geen etalage waar de kraagjes altijd recht zitten. Geen poppenkast. Je laat zien wat er al is, in plaats van een reeks gepolijste LinkedIn-posts met alleen maar lachende mensen.
Dat brengt ons direct bij de kern. Als je wilt laten zien wat er is, moet je met de billen bloot. Als er een klote sfeer heerst, waarin niemand een stap extra doet en de baas als van Nieuwkerk tekeer gaat, zet je dat niet in je nieuwsbrief. Wil je echt aan de bak met employer branding? Probeer de beste baas te zijn die er is. Zorg voor leuk werk, een goed salaris en heb oog voor je mensen. Dan hoef je niks te verzinnen, maar kun simpelweg laten zien wat er al is. Wel zo eerlijk naar toekomstige collega’s. Zo wordt employer branding een spiegel.
Goede mensen zijn moeilijk te vinden, zeker nu. Daarnaast is werken met goede mensen is leuk en leerzaam. Genoeg redenen om vandaag aan de slag te gaan met employer branding. Idealiter is dat geen HR-feestje. De mensen die het werk verzetten zijn de beste ambassadeurs. Je baas heeft geen idee hoe het er echt aan toe gaat. Toekomstige collega’s horen het liever van jou. Een blog, nieuwsbrief, podcast, logboek: kies een vorm die bij je past. Begin met delen wat je doet, waar je trots op bent en om moet lachen. Dat werkt beter dan een saaie vacature of foto met hipster filter op Insta.
Groetjes,
Roland
P.S. Vond je dit leuk?
Ik heb een gids geschreven voor start-ups: the Hiring Fundamentals. Hier staat alles in wat je moet weten over hiring. Hoe je een strategie en plan maakt, een blauwdruk voor je sollicitatieproces, employer branding en sourcing: alles komt aan bod. Ik had er 14.000+ woorden voor nodig. Een aardig boekwerk.
Het prijskaartje: 199,- piek. Een koopje voor de gemiddelde start-up, kijkend naar wat ze uitgeven aan HR advies. Helemaal een koopje als je berekent wat het kost als je geen goede mensen kunt vinden of een verkeerd persoon aanneemt. Daarom geen kortingscode deze keer 🤑.
In het nieuws
Werkgevers schieten door na melding grensoverschrijdend gedrag, kopte NOS na onderzoek van Nieuwsuur. Bij een melding wordt iemand als persona non grata op non-actief gesteld, uit zorg voor het potentiële slachtoffer en angst voor Tim Hofman. Na onderzoek blijkt het dan toch anders te liggen, maar dan is het kwaad al geschied. Die man of vrouw is voor eeuwig de viespeuk. Een complex vraagstuk waar geen makkelijke antwoorden zijn. Goed om dit samen te bespreken en een weg in te vinden.
Remote maakt hun Employee Handbook openbaar. Zoals je weet ben ik fan van een goed handboek, een beter kijkje in de keuken is er niet. Die van Remote is extra leerzaam, omdat ze in meer dan 65 landen medewerkers hebben. Hoe geef je dan in hemelsnaam je beleid vorm? Dat hebben ze bij deze gedeeld.
In een tijd van schreeuwende personeelstekorten, lijkt fulltime werken de oplossing. Lynn Berger, schreef een interessant stuk waarom dat niet perse de oplossing is. TL;DR: onbetaald werk houdt de economie draaiend. ‘Economen en filosofen noemen dit werk ‘reproductieve arbeid’. Dat is arbeid die geen nieuwe (betaalde) producten of diensten voortbrengt, maar mensen. Het is werk waardoor er voortdurend nieuwe mensen bij komen en de mensen die er al zijn goed worden verzorgd. Werk dat kinderen klaarstoomt voor deelname aan de maatschappij en volwassenen in staat stelt diezelfde maatschappij elke dag opnieuw, uitgerust en opgeladen, te laten draaien.’