Je baan is een fata morgana 🌴
Je baan is een fata morgana 🌴
Je baan is een luchtspiegeling. Je denkt iets te zien in de verte, maar het blijkt verbeelding en gezichtsbedrog. Het is altijd iets wat je heel graag wil zien. Wanneer je verdwaald bent in de woestijn, zie je ineens een oase. Bomen die bescherming bieden tegen de ongenadige zon en je hoopt op water. Alles waar je naar verlangt lijkt ineens binnen handbereik, totdat je dichterbij komt. Dan verdwijnt de oase als sneeuw voor de zon. Poef, gefopt. Het bleek een illusie of zelfs een hallucinatie. Weg zijn de luchtkastelen en ijdele hoop. Toch weer verkeerd gezien.
Onze baan is een fata morgana. Een luchtspiegeling en illusie, waar je dingen ziet die er niet zijn, omdat je ze heel graag wil zien. Jij en je werk zijn ontzettend belangrijk, je baas is je beste vriendin en jullie bedrijf gaat de wereld te veranderen. Als je dit project doet en deze promotie of titel krijgt, dan ben je een baas. Dan stel je wat voor. Fata morgana’s die standhouden als het goed gaat, maar weinig waard zijn als het tegenzit. Dan zet je baas je zonder pardon op straat. Poef.
Die luchtkastelen zijn niet erg, begrijp me goed, dat houdt het leuk. Ik denk dat we de illusie zelfs nodig hebben om er alles uit te halen. Met cynisme kom je niet ver. Maar het kan hard aankomen als ziet dat het gebakken lucht is. Dan krijg je een reality check en zie je in alle helderheid wat je baan eigenlijk is. Een baan. Niet meer en niet minder.
Je baan is niet de ultieme bron van zingeving en vervulling. Het is niet je identiteit. Niet de plek waar je onvoorwaardelijke liefde en erkenning vindt. Je baan kan die torenhoge verwachtingen niet waarmaken, al doet het soms alsof. Gelukkig maar.
Op een vreemde manier is dat verfrissend. Het bevrijd je van de ijdele hoop. Het behoed je voor cynisme, omdat je verwachtingen zijn bijgesteld. Zo kun je verrast worden door je baan, wanneer het werk overstijgt. Wanneer je vrienden maakt of een tof product bouwt wat mensen echt helpt. Dat is uniek. Die momenten zijn schaars en die moet je koesteren. Maar laat je niet foppen vriend.
Groetjes,
Roland
In het nieuws
Vrijdag stuurde mijn baas een mailtje, wat insloeg als een bom. Bedankt voor alle lieve berichtjes. Voor zo ver ik weet heb ik nog een baan. Je begrijpt dat ik hier verder m’n mond over moet houden. Als je uitzoomt zie je dat Google het zoveelste bedrijf wat anticipeert op slechte cijfers. Twitter, Meta, Amazon en Microsoft lieten duizenden gaan. Turbulente tijden zullen we maar zeggen.
Ben Tiggelaar schreef een puike column met daarin 6 ideeën die echt werken op het gebied van diversiteit in inclusie. Het is een samenvatting van het werk van Frank Dobbin en Alexandra Kalev. Opvallend genoeg blijkt dat educatie van collega’s over dit thema niet zo effectief is. Terwijl we daar juist vaak op inzetten.
Michiel de Hoog schreef voor de Corrie een vlammend stuk over de talent-paradox. Hij vertelt het verhaal van 3 jongens die profvoetballer willen worden. In hun verhalen zie je twee dingen: 1. door goede mensen om je heen word je beter en 2. succes is mazzel hebben.
Voor vakgenoten: ik heb mijn visie op de toekomst van HR opgeschreven. Daarin beschrijf ik waar we vandaan komen en wat er mis gaat. Niet getreurd, ik kom ook met ideeën over hoe we verder moeten.