Waarom je baas niet wil zeggen hoeveel je collega verdient 👀

Photo by Leslie Lopez Holder on Unsplash

Hoeveel verdien je? Niet zo netjes om te vragen, ik weet het. Het voelt alsof ik vraag om je internetgeschiedenis te mogen bekijken. Dat doe je niet. Ons eigen ongemak komt door de link met maatschappelijke status en de irritante neiging om onszelf met anderen te vergelijken. Hoeveel je verdient zegt iets over hoe belangrijk en succesvol je bent. Even los van de vraag of dat terecht is, kan dat ongemakkelijk zijn wanneer je veel (of juist weinig) verdient. Maar waarom doet je baas zo geheimzinnig over hoeveel ze je collega’s betaalt?

Omdat het oneerlijk is. Ze kan de verschillen tussen collega’s niet verantwoorden, dus houdt ze het liever geheim. Daar heeft ze allerlei smoesjes en foefjes voor, waardoor het logisch klinkt dat jij niet mag weten hoeveel je collega verdient. Soms begint ze over de CAO, waardoor je denkt dat het allemaal goed geregeld is. Er zijn treden en schalen, hocus pocus. Maar als je dan met een directe collega praat, blijkt dat hij twee treden extra heeft onderhandeld tijdens z’n sollicitatie. Of je baas komt met een uitgebreide filosofie en berekening over hoe ze salarissen bepaalt. Ze doet een benchmark en kijkt naar wat de markt doet, om vervolgens op basis van ervaring en impact te bepalen wat iemand verdient. Veel geschreeuw, weinig wol. Zeg gewoon waarom die gozer, die hetzelfde werk doet, meer verdient dan ik.

Dat is niet te verklaren en niet uit te leggen. Je baas heeft geen zin in dat gesprek en de consequenties van totale transparantie. Het resultaat is dat ze de portemonnee moet trekken en niet meer wegkomt met ongelijke behandeling. Ik heb aardig wat bazen geadviseerd op dit gebied en ik snap het ongemak en tegenargument. Totale transparantie zorgt voor gezeur. Deels omdat niet iedereen om kan gaan met het idee dat de ander meer verdient, zelfs als daar een goede reden voor is. Maar het is precies dat gezeur wat nodig is voor een eerlijk gesprek. ‘We betalen je minder dan Suzanne, omdat zij hier langer rondloopt en meer bijdraagt’. Dat is niet leuk om te horen, maar hier kun je wat mee. De grap is dat er vaak een goede uitleg is en dat de verschillen kleiner zijn dan je denkt. Al die zorgen om niks. Dus lieve baas, zeg gewoon wat iedereen verdient, dan kunnen we door.

Groetjes,

Roland

P.S.

• Buffer heeft alle salarissen publiekelijk online gezet. Dit gaat wel heel ver als je het mij vraagt, ook qua privacy. Maar intern, zeker tussen collega’s die hetzelfde werk doen, voelt transparantie logisch.

• Sinds juni 2023 is er Europese Wetgeving van kracht die werkgevers dwingt om transparant te zijn over salarissen. Het enige wat je daar nu van ziet is bij vacatures een bandbreedte voor het salaris. Voorlopig komt je baas nog weg met 3000-6000 euro per maand, waar je natuurlijk niks aan hebt. Wel moeten bazen rapporteren over het verschil in salaris tussen mannen en vrouwen (gender-pay-gap). Een stapje in de goede richting.

• Check dit filmpje van Harvard Business Review over dit thema. Hierin komt een organisatiepsycholoog, David Burkus, aan het woord. Hij legt de vinger op de zere plek en legt haarfijn uit waarom het toch een goed idee is om transparant te zijn.

• Glassdoor en Levels.fyi geven je een idee bij wat je ongeveer zou kunnen verdienen. Het nadeel is dat het werkt met functietitels en bandbreedtes. Dat zorgt voor grote verschillen en daardoor is het lastiger om jezelf te vergelijken. Probeer altijd meerdere functietitels uit.

In het nieuws 🗞️

• CNV voorzitter Fortuin spreekt van ‘diplomaterreur’, wat duizenden mensen aan de kant houdt. Onfortuinlijke woordkeuze, maar ik snap het punt wat hij hier maakt: ‘Werkgevers zoeken altijd het schaap met vijf poten, jong, overgekwalificeerd en al veel ervaring. Maar die schapen zijn er bijna niet. Daar staat tegenover dat iemand die over de vereiste vaardigheden en ervaring beschikt, maar niet het juiste diploma heeft, direct afvalt.’. Zo zijn er 30.000 vacatures in de kinderopvang, waar een MBO4 diploma voor vereist is. Daar kun je inderdaad vraagtekens bij zetten als mensen verder geschikt zijn.

• Marc Overmars is een jaar geschorst wegens grensoverschrijdend gedrag, meldt NOS. Ik kon het niet laten er iets over te roepen op LinkedIn. Nu zeg ik niet dat hij op het schavot moet, maar we moeten het wel hebben over strafbare feiten vs. wat normaal is op je werk. Mijn punt is dat een directeur heel ver weg moet blijven bij dit soort zaken en het goede voorbeeld moet geven, de toon zetten en cultuur bewaken. Dat er mensen zijn die alles prima vinden zolang het niet strafbaar is, getuigt van weinig morele ambitie.

• Boek-update met POM.press: ik heb het gevoel dat ik aan m’n vierde boek ben begonnen. Gelukkig mag ik dat doen met de toppers van POM.press, een team van experts die bestsellers maken, waardoor ik zeker weet dat het goed wordt. Hugo is as we speak zinnen aan het wegstrepen en bijsnijden. We hebben bijna een definitieve titel en zijn bezig met vormgevers voor de omslag. Als alles goed gaat, kun jij ‘m in april 2024 lezen. Ik kan niet wachten. Het ultieme doel is dat je de regie over je werkende leven krijgt. Op alle terreinen, van je salarisonderhandeling tot het voorkomen van een burn-out. Door kijkjes in de keuken ga ik de dynamiek van de werkrelatie blootleggen en vertellen wat je kunt doen om je baas de baas te zijn.